11 dhjetor 2006

NË KONTEKST TË PSIKOPATOLOGJISË SË HUMBËSIT ZEVZEK

AKADEMIK DACI DHE GJITHË ZEVZEKËT E TIJ DUHET TË DEKLAROJNË SE A E PRANOJNË STATUTIN E PARTISË APO JO

Adem Salihaj, sipas RTV21, bëri të qartë se grupi i inatçorëve dhe i zevzekëve të Dacit tash e tutje do të luajnë lojën zgjat e mos këput: as të tërheqjes nga LDK-ja, as të qëndrimit konstruktiv në LDK. Pas turpit që bën dhe pas faqes së zezë, jo vetëm me incidentin e turpshëm, këta njerëz që janë damkosur si mos më keq qysh gjatë fushatës së brendshme zgjedhore, vazhdojnë marrëzinë politike, duket ende nën trysninë e madhe psikologjike të mospranimit real të humbjes. Nëse shkojnë në këtë rrugë si e kanë nisur, ata me siguri një ditë do ta shohin veten në margjinat e politikës në Kosovë, edhe si humbës politikë, edhe si humbës moralë. Nëse nuk dëshirojnë t’u ndodhë kjo, atëherë le të ulin kokën dhe zërin e të vazhdojnë të punojnë në mënyrë konstruktive për të mirën e LDK-së dhe të Kosovës.

Shkruan: Rexhep KASTRATI

Koha kur janë pasuar njerëzit e ndryshëm vetëm pse nuk i kanë realizuar ambiciet personale ka kaluar moti, apo thënë më mirë nuk ka qenë e tillë kurrë. Largimi i grupit të Hydajet Hysenit nga LDK-ja, në të vërtetë ka qenë një e mirë për këtë parti për shkak se u lirua nga një grup ideologjik të kundërt me filozofinë politike të dr. Ibrahim Rugovës. Pasimi i një largimi menjëherë pas luftës i dsa njerëzve të LDK-së, po ashtu, ka qenë pastrim i mëtutjeshëm i kësaj partie, sepse edhe atëherë u larguan njerëz kryesisht të një profili ideologjik. Dëmi më i madh iu bë vetë atyre që u larguan. Ndërsa, largimi eventual i zevzekëve të Dacit, do të paraqiste për herë të parë largimin e njerëzve jo mbi baza ideologjike, por mbi baza të koncepteve individualiste, egoiste dhe karrieriste, prandaj do të ishte një largim ikanakësh, inatçorësh e zevzekësh që pasi nuk arritën ta bëjnë realitet kremtimin pompoz të fitores së parashikuar dhe të përgatitur nën trysnitë e ndryshme dhe nën dhunën fizike, dhe si e tillë do të ishte ikje e njerëzve të vetmuar, pasi që askush, madje as degët prej nga vijnë, nuk do t’i pasonte. Është kështu se kur është marrë mandati nga aktivet, nëndegët dhe degët, edhe kur është marrë në mënyrë të ndershme, nuk është marrë për t’i shkëputur këto degë nga LDK-ja. Mandati i tyre ka qenë dhe vazhdon të mbetet për të përfaqësuar strukturat e mesme të partisë në strukturat e larta, siç është Kuvendi i partisë. Për shkëputjen apo shuarjen e ndonjë dege apo nëndege, do të duhejt të vendosnin kuvendet e tyre, e jo individët e zgjedhur për të repsketuar statutin dhe pragramin e LDK-së. Të gjithë zevzekët e Dacit e dijnë mirë se po t’u kishin thënë kuvendeve të degëve se nëse nuk fiton akademik Daci, ne do të dalim nga LDK-ja, asnjëri prej tyre nuk do ta kishte marrë mandatin e delegatit, prandaj nuk guxojnë ta deklarojnë botërisht daljen. Në vend të kësaj, ata kanë zgjedhur që rrëmujën e 9 dhjetorit ta vazhdojnë me shantazhe, imponime dhe pse jo edhe me kërcënime. Deklarata e Adem Salihajt për RTV21, sipas të të cilit Kuvendi nuk ka përfunduar, dhe këtë e lidh me Këshillin e Përgjithshëm, dhe përpjekja për t’ia hedhur topin kryetarit të sapozgjedhur të partisë, është vetëm edhe një marrëzi e radhës, e bërë nën trysninë psikologjike të mospranimit real të humbjes dhe të mospërshtatjes me situatën e re të krijuar me rastin e humbjes së tyre më 9 dhjetor. Unë mund të jem dakord me Adem Salihajn se Kuvendi i LDK-së nuk është kryer, por jo për pikën që ka të bëjë me Këshillin e Përgjithshëm, sepse për këtë pikë është votuar në Kuvend dhe është miratuar. Kuvendi i LDK-së duhet t’i vazhdojë punimet lidhur me pikat e tjera që kanë mbetur pa u diskutuar, e njëra ndër të cilat është edhe ajo që ka të bëjë me simbolet shtetërore të Kosovës. Për sa i përket çështjes së Këshillit të Përgjithshëm, duhet thënë se derisa është votuar në Kuvend, duhet thënë se kjo çështje duhet të jetë e mbyllur, kurse është në vullnetin dhe përgjegjësinë e gjithsecilit që ta pranojë apo jo. Çdo kompromis që mund të bëhet nga kryetari i sapozgjedhur i LDK-së lidhur me këtë çështje, në të vërtetë, do të ishte shkelje e statutit, si dhe pranim i një logjike shantazhiste në LDK, të cilën, unë personalisht, por edhe gjithë të tjerët nuk do ta pranonin. Me këtë rast kompromisi i vetëm është respektimi i statutit të partisë nga të gjithë ata që vërtet duan të qëndrojnë në LDK, dhe që nëpërmjet saj duan të realizojnë interesat e Kosovës, e jo interesat e tyre personale dhe të xhepave të tyre, ose që duan ta shfrytëzojnë situatën e krijuar për të shpalosur elemente psikopatologjike që mund të kenë nevojë për intervenim specialistik. Dhe të përfillësh statutin, do të thotë të përfillësh edhe shumicën që ka votuar pro Fatmir Sejdiut dhe pro listës së njerëzve për Këshillin e Përgjithshëm, edhe pse ndoshta nuk është më e mira e mundshmja, ashtu siç do të thotë të respektosh të drejtën e kryetarit të partisë për të propozuar listën këtyre njerëzve. Sepse të repsketosh këto, do të thotë të repsketosh edhe një rend demokratik, i cili do të ishte i vlefshëm edhe po të fitonte akademik Daci. Kjo do të thotë se këto norma statutore do të vlenin edhe po të fitonte akademik Daci, i cili po ashtu do të kishte të drejtën të propozonte një listë me emrat e njerëzve që do të kishte qejf t’i kishte ai në Këshillin e Përgjthshëm. Dhe këtë të drejtë nuk do të kishte të drejtë kush t’ia kontestonte, pasi që këtë të drejtë ia jep statuti i partisë. Po të kishin qenë kundër një zgjidhjeje të këtillë zevzekët e akademik Dacit, atëherë do të kishin kërkuar që kjo pikë të ndryshohej, e që nuk e bënë. Natyrisht se zevzekët e Dacit nuk ishin kundër përcaktimit aktual statutor të përcaktimit të listës së anëtarëve të Këshillit të Përgjithshëm, sepse llogaritnin se do të fitonte akademik Daci dhe ata do të kishin qejf që ai të paraqiste një listë në të cilën do të zinin vend të gjithë ata. Sa për njerëzit e Fatmir Sjediut, as që do të kishte vend. Pse e them këtë? E them se në disa nëndegë dhe degë ku shumicën e kanë njerëzit e Dacit, është bërë edhe një përzgjedhje negative brenda vetë llojit. Sa për ilustrim po e përmendi vetëm nëndegën e Korishës, ku nga vetë njerëzit e Dacit është eliminuar po njeriu i Dacit. Fjala është për veprimtarin shumëvjeçar të LDK-së, Qazim Kabashi, i cili madje ka qenë edhe deputet në Kuvendin e Kosovës. Pra, po të kishte fituar akademik Daci, do të kishim një situatë edhe më alarmante dhe më diskriminuese, për të cilën as që do të kishte pranuar kush të bisedonte. Në frymën triumfaliste të një apo dy dite para Kuvendit, zevezekët e Dacit vetëm do të kishin vazhduar ahengun e tyre, zhurmat festive të tyre, që nuk do të lejonin të dëgjohej zë tjetër përpos i tyre. Përveç rastit që përmenda lidhur me veprimtarin dhe ish-deputetin e Kuvendit të Kosovës, z. Qazim Kabashi, duhet përmendur edhe mënyrën se si zevzekët e Dacit e bënë fushatën e brendshme zgjedhore, nga e cila dolën delegatë që do të duhej të skuqeshin më 9 dhjetor vetëm pse ishin dhe si ishin aty, e lë më të shpërfaqnin gjithë atë histeri dhe disfatizëm psikopatologjik. Sinqerisht më vinte keq për një Besa Gaxherr, e cila në mënyrë shumë burrërore pak muaj më parë deklaronte se do të punonte me kryetarin e ri, edhe nëse ai nuk do të ishte akademik Daci, duke e deklaruar LDK-në edhe shkollë për partitë e tjera, kurse me 9 dhjetor nuk u përmbajt fare, por foli tamam sikur atë ta kishte deleguar ndonjë degë e ndonjë partie kundërshtare, e jo dega e LDK-së në Pejë, duke refuzuar jo vetëm bashkëpunimin me kryetarin e ri, por edhe duke mos pranuar të jetë në Këshillin e Përgjithshëm. Por kështu ndodh kur delegatë të Kuvendit të LDK-së bëhen njerëz që ende vetë nuk e kanë mësuar shkollën politikë të LDK-së, përkatësisht të dr. Ibrahim Rugovës. Dhe meqë nuk e kanë mësuar si duhet këtë shkollë, atëherë natyrisht se e përsërisin edhe klasën dhe detyrohen që nga fillimi ta mësojnë këtë shkollë, ose ta lëshojnë fare, pasi e kanë të vështirë ta mësojnë. Dhe të shkojnë nga kjo shkollë, do të thotë të dorëzojnë mandatin personal në parti dhe të formojnë parti të re si Bujar Bukoshi apo Edita Tahiri, ose të shkojnë në partinë e Behxhet Pacollit, e pse jo edhe të Hashim Thaçit, të Ramush Haradinajt, apo edhe të Veton Surroit, kuptohet nëse i pranojnë. Ndërkaq, pozicioni as në parti, as jashtë saj, çfarë duket se kanë vendosur ta bëjnë zevzekët e Dacit, përveçse shpreh frikën nga mjerimi që do t’i kaplonte po të largoheshin, shpreh edhe dëshirën patologjike për të pamundësuar funksionimin normal të partisë. Dhe kjo është jo vetëm ta përsërisësh klasën, por t’i marrësh të gjitha njësha. Është kështu, sepse sa më shumë probleme që të bëjnë, aq më shumë nota të dobëta do të marrin nga shqiptarët. Nota e parë e dobët veç u mor që në Kuvendin e 9 dhjetorit. Populli tashmë i ka identifikuar ngelaçët, zevzekët, intaçorët dhe ngatërrestarët. Një notë tjetër e dobët ishte edhe nga amerikanët. Në një situatë të këtillë, duhet të deklarohet vetë akademik Daci, se a do të vazhdojë të jetë sinqerisht pjesë e shkollës së LDK-së, apo në të do të vazhdojë ta bëjë ngelaçin, delikuentin, inatçorin dhe egoistin. Dhe këtë duhet ta bëjë duke e rimarrë mandatin e anëtarit të Këshillit të Përgjithshëm, autokorrektimin edhe nëpërmjet një introspeksioni, dhe lirimi nga energjitë negative që janë duke e munduar këto ditë, si dhe dhënien fund të sfilatave politike të zevzekëve të tij, që meqë e kanë parë vogëlsinë e tyre, po mundohen që para mediave ta bëjnë të fuqishmin që edhe mund t’i ngre grushtat, edhe mund të imponojë rrjedhat e mëtutjeshme në LDK. Akademik Daci duhet të bëhet burrë që disfatën ta pranojë jo vetëm deklarativisht para kamerave televizive, por edhe në praktikë me veprime të mençura, të urta dhe konstruktive, ose së paku të bëhet burrë dhe të pranojë se është peng i zevzekëve që me fitoren eventuale të tij, e kanë lidhur edhe rkthimin e privilegjeve personale, si dhe shfryrjen e inateve personale...